وصف حال

پشت کامپیوتر، بر صندلی تکیه زده‌ام و هدفون در گوش، آهنگ شاد و پرشور Forever and for always از Shania Twain در حال پخش است. واژه واژه‌اش را از حفظم و همچون همیشه و هر روز خوش دیگری، شاد و سرخوشانه همراه با خواننده زمزمه‌اش می‌کنم تا می‌رسد به اینجا...

The one who wouldn't put anything else in the world above me...

ناگاه بغض در گلویم می‌پیچد و به سختی سخت می‌پیچاندم. برای هزارمین بار لعنی بر زندگی‌ام می‌فرستم و آرزویی خرد که "ای کاش لااقل گریستن می‌توانستم".
-
"بکش بیرون خاطره‌ات رو از توی آهنگای محبوبم… میخوام با اعصاب راحت گوششون کنم." نه گمانم بهتر از این حرف دلم گفتنی باشد.
-
شاید روزی دیگر در اوج بدحالیهایم، حالی اساسی به این قضیه دادم و پژدادهایم اینجا خالی کردم! آرزو کنید چنین روزی نیاید که حتی خود نیز پشیمان خواهم شد!