Wednesday, April 23, 2008

زندگی مجازی

صبح داشتم توییت‌وار با دوستان خوش و بش می‌کردم که خانوم بداخلاقه -دوستان توییتری می‌دانند که را می‌گویم، همو که هر از گاهی قصد جانم می‌کند!- روی مسنجر سلامی داد و مطابق معمول شروع کرد به غر زدن!
- چیکار می‌کنی این همه وقت روی اینترنت؟ خب بشین دو خط ترجمه کن دیگه!
- دارم به زندگی مجازیم می‌رسم، می‌دونی که از زندگی حقیقی پربارتره!
- آره، راس میگی! منم همینطورم!
...
بحثمان به کار کشید و به کل از این موضوع گذشتیم ولی ذهنم بیخیال موضوع نشد که نشد! از همون موقع تا همین الان همش درگیر همین موضوعم. اینکه زندگی مجازیمون خیلی حقیقی‌تر و پویاتر از زندگی حقیقی‌مون شده. این خوبه یا بد؟
اگه ازم بپرسن چند تا دوست (حقیقی) داری، خیلی که زور بزنم بتونم اسم ده نفر رو بگم که با هم رابطه‌ی دور و نزدیکی در حد دوستی داریم. بگن اگه دلت بگیره به چند تاشون دسترسی داری که یه کم حداقل باهاشون گپ بزنی، هاج و واج می‌مونم!
حالا از دوستان مجازیم بپرسن میتونم به بیش از پنجاه وبلاگی اشاره کنم که مشتری دایم فیدشون هستم و گاهگاهی برای بعضی‌هاشون کامنت هم میزارم. میتونم به تمام کسانی که توی توییتر پیگیری‌شان می‌کنم اشاره کنم. می‌تونم به همه‌ی دوستانی که در فرندفید عضو گروهشان شدم اشاره کنم. بگن اگه دلت بگیره، کدوم یکی‌شون رو می‌تونی پیدا کنی برای گپ زدن، خیلی راحت فقط لازمه برم توییترم رو چک کنم و وارد بحثها و سر و کله زدنهای شیرینی که توی توییتر داریم وارد بشم، میتونم وبلاگهاشون رو بخونم و نظرم رو بدم، می‌تونم با کسانی که جی‌تاکشون روشنه خوش و بشی کنم، ایمیل بزنم و هزار تا کار دیگه!
-
سبک زندگی‌مون خیلی عوض شده! نوع ارتباطاتمون به شدت متفاوت شده! روابطمون شده با هم بودن از راه دور و تنها بودن از نزدیک!
واقعا این خوبه یا بد؟

12 comments:

  1. منم با این نوشته شما خیلی موافقم.فکر هم می کنم به خاطر همینه که اعتیاد آوره.چون آدم تو دنیای مجازی خیلی راحت غم هاشو فراموش می کنه

    ReplyDelete
  2. فکر می‌کنم دوستی‌های این دنیای مجازی صمیمی‌تر است، خیلی راحت می‌توانی حرف دلت را بزنی و بدانی که دوستت به عقیده‌ی تو احترام می گذارد و با مسالمت مشکل را حل خواهی کرد بماند که گاهی عده ای پیدا می‌شوند که این دوستی را برنمی‌تابند اما زودگذر است، آنچه دوستان را در کنار هم نگه می‌دارد اینجا احترام به عقاید و همدلی‌ واقعی‌ست.

    ReplyDelete
  3. من و شما چقده مثل همیم ها

    ReplyDelete
  4. نمیشه گفت خوب یا بد.. هم خوب و هم بد.. خوب از اون لحاظ که با یک دنیای دیگه آشنا می شی با یک سری آدمهای و کلا یه سری مسائل و موضوعات که شاید توی دنیای حقیقی به این صریحی نباشه عالیه.. یک سری دوستی های که هیچ توقعی توش نیست. توی دنیای مجازی همه عالی هستند از همه نظر.. برات وقت میگذارند. به حرفات گوش میدن. باهات همدردی می کنند و همه چیز ولی همین دنیای مجازی باعث میشه ما از دنیای واقعی مون دور بمونیم.. کلی وقتمون سر همین دنیای مجازی گذاشته میشه.. و از کارها و زندگی واقعی مون عقب می افتیم.. من خودم آنقدر وابسته شدم به این دنیای مجازی که شده مکمل دنیای حقیقی ام. اگه نباشه اگه نیام انگار یه چیزی تو زندگیم کمه.. این خوب نیست کلا وابستگی آدم رو رنج میده فرقی نمی کنه چی یا کی..

    ReplyDelete
  5. نمی دونم خوبه یا بد.. ولی خیلی عجین شده با زندگی مان.. این دنیای مجازی توی زندگی حقیقمون هم تأثیر زیادی داره و می شه ساعت ها ازش و از دوستهامون و دوستی هامون صحبت کرد و یا ذهنمون درگیرش می شه

    ReplyDelete
  6. خوبه از این جهت که دوست خوب خوبه چه مجازی چه غیر مجازی
    :)
    وقتی بد می تونه باشه که توی دنیای مجازی خودت نباشی
    در ضمن خیلی خوش بحالتونه ها ! چقدر دوست دارید!ا

    ReplyDelete
  7. نه خوب نیست
    مجازیه، روباته، ویرچواله، دل خوشکنکه، الکیه، روباد سواره، ماشینیه،...
    دیگه چی بگم؟

    ReplyDelete
  8. شما خودتون بهشون دوستان مجازی اطلاق کردید
    مگه نه؟شما هم بدتر از من خیلی به معانی واژه ها دقت می کنی

    ReplyDelete
  9. من که میگم خوبه. حداقل برای من که فاصله فیزیکی دارم با جامعه ایرانی خیلی خوب ه.

    ReplyDelete
  10. شما خودتون خودتون رو پینگ می کنید هی!! با دوستان زحمتشو می کشند؟
    :))

    ReplyDelete
  11. هيچ ارتباط حقيقي تا قبل از اين اتباط هاي مجازي نداشتم
    دنياي مجازي ناخوآگاه من رو به واقعيت كشاند
    بزرگترين دوستانم رو در دنياي مجازي يافتم و پس از آن رها شدم از مجازي و اكنون در واقعيت باهاشون هستم
    اين دنياي مجازي رو پلي مي دونم براي رسيدن به دنياي واقعيت همانطور كه به شدت اعتقاد دارم تخيل پلي است براي رسيدن به واقعيت

    ReplyDelete
  12. حرف دل من را زدی!
    پس از مدتها کامنتهای یک مطلب را هم کامل خوندم، انگار که خودم این مطلب را نوشته باشم و برایم کامنت گذاشته باشند!

    ReplyDelete