سوت

بعد از يك مكالمه‌ي كوتاه و اعصاب خردكن سي و سه ثانيه‌اي در باد سردي ابتداي شب، در كوچه‌مان به سوي خانه مي‌رفتم و پسركي هفده-هجده ساله با بي‌خيالي و انكرالاصواتي تام و تمام پيش رويم مي‌رفت و سوت مي‌زد.
اعصابم به شدت خط خطي بود و فقط خدا مي‌داند چقدر دلم مي‌خواست بر سرش فرياد بزنم: «ببر اون صداي نكره رو»!