گاهی
گاهی آدم دلش میخواد کسی نگرانش باشه، وقتی که حتی جای هیچ نگرانیای نیست.
گاهی آدم محتاج اندکی توجه دیگرانه، نه حتی خیلی زیاد، به قدر نگاهی عمیقتر، احوالپرسیای دقیقتر.
گاهی آدم هیچی نمیخواد جز یه نفر که با مهربانی و نگرانی ازت بپرسه: «مطمئنی حالت خوبه خوبه؟ مشکلی نداری؟» و تو با لبخندی از روی سپاس و آرامشی در نگاه جواب بدی: «آره عزیز... خوبم!»
گاهی...
گاهی آدم محتاج اندکی توجه دیگرانه، نه حتی خیلی زیاد، به قدر نگاهی عمیقتر، احوالپرسیای دقیقتر.
گاهی آدم هیچی نمیخواد جز یه نفر که با مهربانی و نگرانی ازت بپرسه: «مطمئنی حالت خوبه خوبه؟ مشکلی نداری؟» و تو با لبخندی از روی سپاس و آرامشی در نگاه جواب بدی: «آره عزیز... خوبم!»
گاهی...
وقتي شما حال كسي رو نمي پرسي توقع نداشته باش كه حالت پرسيده بشه حاج پژ
ReplyDelete:)
آره راست می گی
ReplyDeleteدر واقع خوب گفتی
یه وقتهائی هم هست که آدم دوست داره طرف مقابل باشه یعنی همون کسی که نگرانه و نگاههای عمیق می کنه و با نگرانی حال میپرسه اونوقت دوست داره به جای "دوباره گیرنده" و "تو چکار به کار من داری"و "ولم کن حوصله ندارم"و "باز چی شده و.... بشنوه:آره عزیز...خوبم